ช่วงเวลา

ช่วงเวลาที่นานที่สุด คือช่วงเวลาที่ฉันได้ให้
The longest time was the time that I gave

ได้ให้เธอไปให้หมดทั้งใจ ให้ได้ทั้งชีวิต
That I gave to you with all my heart, all my life

แต่ช่วงเวลาที่สั้นที่สุด คือช่วงเวลาที่เธอบอกรัก
The shortest time was the time that you said you loved me

เธอจบมันลงด้วยความเฉยชา ไม่เหมือนดังวันก่อน
You finished with us with such indifference, that’s not like you to do that

เปลี่ยนไปทำไมในเมื่อก็รักกันดีๆ
We were in love, so why did you change?

เปลี่ยนไปแบบนี้ก็คงต้องขอยอมตัดใจ
You changing like this, I’ll just have to accept us separating

มันจบแล้ว ช่วงเวลาต้องทนท้อ
It’s finished, this time of having to put up with the pain

ไม่ต้องรอหัวใจใคร
I’ll no longer have to wait on anybody else

ที่เคยฝากเอาใว้ทุกคืนก่อนนอน
No longer will I give anyone my heart before I go to sleep

มันจบแล้ว ช่วงเวลาที่มีน้อย
It’s finished, that short time

รักเหลือเกินแต่ต้องปล่อย
I loved so much, but I’ll have to let it go

ปล่อยไปตามทางที่เธอเลือกเอง
Let it go the way that you choose yourself

ไม่อยากจะลืมภาพเธอครั้งเก่า ที่ๆ เราเจอกันทุกครั้ง
I don’t want to forget you, and the place we would often meet up

ไม่อยากจะลืมน้ำเสียงที่เคยฟัง บอกรักทุกๆ คืน
I don’t want to forgot your voice, that I’d hear each night

แต่อยากจะลืมที่เธอเหินห่าง ที่ว่ารักไม่รู้อยู่ไหน
But I do want to forget the distance, and not knowing where you are

ทั้งๆ ที่รู้ว่าต้องเสียใจ แต่ขอยอมจากกัน
and despite knowing I’ll be sorry, but will have to accept that you’ve left